ری شهری باستانی با بیش از 8 هزار سال قدمت که جزء بزرگترین مراکز تمدن جهان به شمار می آید و آرامگاه ابن بابویه دومین قبرستان تهران و یکی از آثار ملی و تاریخی شهر ری است. در مورد پیشینه این اثر تاریخی که وسعتی برابر 10 هکتار دارد ابهامات زیادی وجود دارد در اکثر منابع قدمت آن را به دوره فتحعلی شاه قاجار نسبت داده اند زیرا تنها اثری که نشان از قدمت این بقعه باشد کتیبه ای است مربوط به زمان قاجار که آیات قرآنی آن به خط یکی از خوشنویسان معروف آن زمان به رشته تحریر درآمده است ولی براساس مستندات تاریخی دیگرقبل از دوران سلطنت ناصرالدین شاه گورستان ابن بابویه کشتزار و باغ بوده است .
با پیدا کردن و کشف سردآبی در زیرباغ و جسدی سالم وسنگی که در سردآب وجود داشت و با توجه به آثار حک شده روی سنگ که ثابت میکرد پیکر متعلق به شیخ صدوق میباشد زمان ساخت این آرامگاه را به پیشتر از 800 سال پیش تخمین زدند و به اعتقاد برخی دیگر از کارشناسان اولین بنای پایه گزاری شده در این بنا مربوط به دوران سامانیان بوده که بر اثر سیل و عوامل دیگری مثل جنگ و حمله اقوام دیگر از جمله مغولان به ایران چندین بارمخروبه و سپس بازسازی شد و پس از آخرین بازسازی بقعه افراد بسیاری در اطراف آن به خاک سپرده شدند .
بقعه ابن بابویه شامل آرامگاه های قدیمی و خانوادگی است که بسیاری از نامداران، رجال سیاسی و علمای کشورمان در آن دفن شده اند به صورتی که زیارت آن را در دل هر زیارت کننده ایی برانگیخته می کند.
نام این قبرستان از نام محمدبن بابویه که به شیخ صدوق معروف است گرفته شده او که یکی از فقها و دانشمندان مشهور شیعه است در این بقعه به خاک سپرده شده است.
از جمله مشاهیری که در این آرامگاه مدفون شده اند می توان به علی اکبر دهخدا، رحیم موذن زاده اردبیلی، علی اکبر خوشدل تهرانی ،محمدعلی فروغی، ابوالحسن جلوه غلامرضا تختی، سرهنگ محمود ایروانی اعظم از موسسان مدرسه موسیقی ایران، پهلوان سید حسن شجاعت (رزاز)اشاره کرد. 