مسجد جامع تبریز در دوره سلجوقیان بنا شد و مکان فعلی آن در آخر بازار تبریز و ضلع جنوبی صحن مدرسه طالبیه و بین دو مسجد اسماعیل خال اوغلی و آلچاق مجید می باشد. پس از تخریب چند طاق این مسجد در قرن 12 هجری، احد خان و پسر او حسین قلی خان دنبلی کمر به مرمت این بنا بستند. در وقف نامه مدرسه طالبیه تبریز که توسط حاج طالب خان تبریزی نوشته شد، از این مسجد با عنوان مسجد کبیر تبریز نام برده شده است. این مسجد در سال های آغازین قرن معاصر شمسی نیز بار دیگر به دست حاج محمد باقر کلکته چی بازسازی شد. این بنا در خیابان شهید مطهری (راسته کوچه) واقع شده است.
